Includes glossary (p. 171-178).

Henek, sadece bir ani kitabi degil. Roman tadinda mizahi bir anlati ve neseli bir Diyarbakir guzellemesi. Berat Beran bize kendisini, ailesini ve yakin cevresini anlatirken oyle esprili bir dil kullaniyor ki, kulfetli sehir yasaminin, yoksullugun, ataerkilligin, merkezin disina itilmisligin, umarsizligin acilastirdigi hayati iyimserlikle resmediyor. Ben nevresim kelimesini okur okumaz babama baktim, babam da anama bakti. Daha dogrusu saskin saskin herkes birbirine bakmaya basladi. Anam sogukkanli bir sekilde: - Hele oglim bi daha oxi buni, ben anlamadim. Sanki bir daha okursam anlayacagi umudunu tasiyordu. - Nevresim. - Viss, hepsini anladix ama bu nevresim nedir kele? Amcam, babama donerek: - Keko, zahar bu da bi elbisedir! Babam, son bir umutla anama: - Qari sen bu quzulqurtun ne oldigini bilisen? - Valla herif ben ne bileyim? Bu qeder erkek bilmise, ben nerden bilecaxam. Gundelik hayatin dongusunu, modernlesmenin evdeki ve sokaktaki izlerini, her seye ragmen suren dostluklari, gelenek karsisinda aczi ve turlu bagnazliklari, her biri fikra sayilabilecek hikâyelerle anlatiyor Beran. Henek'i, gulmek icin yuzeysel bicimde okuyup gecmek yetmez. Her fikranin ozundeki mesaji yakalayarak uzerinde dusunmek gerektigine inaniyorum. Bu yontem, bize hem dusunce ozgurlugu kazandirir hem de toplumsal sorunlarimizi taniyarak ogrenme firsati verir. Tarik Ziya Ekinci